غزل شماره 1: بيا به څه که هسې يار ظلم جور په ما خوار

غزل شماره 2: دا واعظ چې وعظ کا په منبر بر

غزل شماره 3: ګوره هسې کردګار دی رب زما

غزل شماره 4: که صورت د محمد نه وی پيدا

غزل شماره 5: دوباره دې راتله نشته په دنيا

غزل شماره 6: هيڅ ثابته نه کړه چا د دې دنيا وفا

غزل شماره 7: چې دوې ښځې وي د چا

غزل شماره 8: ته چې ما ته وايې چې په څه کوې ژړا

غزل شماره 9: عالمان دي روښنايي د دې دنيا

غزل شماره 10: که خپل زړه غواړې له چا

غزل شماره 11: دا دنيا ده بې وفا

غزل شماره 12: په ښادي ښاد شوی نه يم د هیچا

غزل شماره 13: بادشاهي لري هر يو غلام د ستا

غزل شماره 14: هر چې وويني په سترګو روی د ستا

غزل شماره 15: هر چې ستا کوڅه ما وا کا

غزل شماره 16: چې اميد په عمارت د دې دنيا کا

غزل شماره 17: هغه ژوی چې مين وي څه به خوب کا

غزل شماره 18: چې په سترګو کې يې خاوري څه به خوب کا

غزل شماره 19: هغه ژوی چې بې خدايه محبت کا

غزل شماره 20: اورنګ زېب چې ارايش د تخت و تاج کا

غزل شماره 21: اورنګ زېب چې ارايش د تخت و تاج کا

غزل شماره 22: د بې دردو همدمي به دې بې درد کا

غزل شماره 23: که په ګنج د شاهي فخر شهر يار کا

غزل شماره 24: ورځ چې بده شي عاقل و دانا څه کا

غزل شماره 25: زما اوښکې چې دا هسې شست و شو کا

غزل شماره 26: زما اوښکې چې دا هسې شست و شو کا