که ترې واوښته شاهان و سلطانان

هيڅ نيمګړی په چا نه شه دا جهان

که هزار هزار فنا شي په يو دم کې

بيا پيدا شي په يو دم کې هزاران

د رفتن د امدن حساب يې نشته

لکه بحر چې بهېږي بې پايان

يو د بل په غم نه نرم وي نه ګرم

هم د هغه زده چې ور يې شي په ځان

پيغمبر غوندي صاحب تر دنيا تير شي

دا دنيا ويرانه نه شوه په هجران

چې دا هسې عالم لاندي شه تر خاورو

د چا ياد دي ما و تا غوندي سګان

که غلبيل کړم د تمامي دنيا خاوري

بيا به نه مومم دارا و شاه جهان

بوی د نام و نشان يې پاتي نه شه

چې دعوی يې کړه د نام و د نشان

که دروغ وايم ته ورشه نظر وکړه

د خپل پلار و د نيکه په ګورستان

چې يې ته په دواړ ه سترګو ښکلولې

ګوره څه شوې هغه خولې هغله لبان

چې مدام يې په قربان قربان بللې

اوس دې غږ درباندي وکا چې قربان

د رحمان و سوزان شعر ته حيران يم

چې يې اور بل شوي نه دې په ديوان