لاس مې وتړي د زلفو په طناب

بيا مي وپلوري د سترګو په قصاب

هسې اب يې دی د دوو سترګو په تېغ کې

چې بې سره په سر نه لري حباب

چې توسن د فلک زين کاندي له نازه

دا هلال يې په ځای رواشي د رکاب

په درګاه يې دورېزه کاندي د حسن

کنډولی په لاس سپوږ مۍ هم افتاب

چې رايادې يې سرې شونډې سور پېزوان کړم

تر چشمانو مې بهیږي سره شهاب

چې د مخ و اب و تاب ته يې نظر کړم

راته هيڅ شي د ګلونو اب و تاب

چې نسيم يې د زلفينو راپيدا شي

درست مې ډوب کاندي په مښکو په ګلاب

چې دسپي اواز يې واورم هسې خوښ شم

لکه څوک په نغمه خوښ وي د رباب

ما وې ګوندې مخ يې ووينم په خوب کې

باري چېري شي بې ياره د چا خواب

په غزل کې خو دوه بيته انتخاب وي

د رحمان تمام غزل دی انتخاب