يو يو داغ په ټټر ايښې د هر چا دی

که بادشاه د ولايت دی که ګدا دی

سيرابي په سر چشمه د دنيا نشته

نشنه لب يې ګوښی ګوښی په غوغا دی

لږ راحت په ډېر زحمت سره مونده شي

د دې دهر حس حرام دی که ويړيا دی

د دنيا ښادي بې غمه مونده نه شي

لږ خيرات د شوم له کوره په بلا دی

فراغت پرې باندې ولې حرام نه وي

چې داخل په سراچه د دې دنيا دی

د مجنون د حال پوښتنه به څوک څه کا

جهان واړه کوراکور مجنون ليلا دی

عشق يو هسې رنګ افسون په عالم پو کړ

چې عاشق په تورو سترګو نابينا دی

د هر چا يې بخري ورکرې ګوښي ګوښي

خپل قسمت د هر سړي جدا جدا دی

ورکړه را پيروده ټول د بل په لاس دي

هلته دخل نه ستا دی نه زما دی

په هر څه چې د صاحب د زړه رضا شي

په بنده که ناروا دی هم روا دی

خواه نا خواه که يې رضا وي او که نه وي

د قسمت رسد رضا و نا رضا دی

ځان جهان سپارلي بويه و هغه ته

چې يې حکم جاري شوی په هر چا دی

د هر چا په لاس چې حکم حاکم ورکړي

جهان واړه د هغو په مدعا دی

چې مولا ور سره مل نه وي رحمانه

که لښکر ورسره وي يک تنها دی