صبحدم چې هغه يار را باندې راشي

عجب نمر د نمر د پاسه هويدا شي

ښکلی مخ لره حاجت د سنګار نشته

بې ترتيبه چې نمر وخېژي روڼا شي

چه يې ووينم له ورايه پورې نښلم

لکه پيښ چې و بله کاه و کهربا شي

ما له ډېري ناچارۍ و يار ته شا کړه

ناروا د ضرورت په ځای روا شي

زه په وصل کې خواري د هجران ژاړم

د هر کار فکر تر کاره لا پخوا شي

لا پخوا تر جدايۍ نه ژړا بويه

ګڼه هلته هر يو ژاړي چې جدا شي

وصال نه دی چا په سر و مال موندلی

مګر غاړه په دا کار د چا ادا شي

زه به سر و مال د يار تر نامې ځار کړم

دا په عشق کې سهل کار دی که په دا شي

د رحمان په اوښو هسې رنګ پوهېږم

چې اخر به په تمام جهان رسوا شي