په اميد د اينده و زړه ور مه شه

نسيه نقد ځبله بېل کړه اوتر مه شه

په اميد اميد يې خلق نا اميد کړه

د فلک له رهزنۍ بې خبر مه شه

د دنيا بادشاهان خواست کړي له فقره

ته بادشاه د هسې ملک شه خواستګر مه شه

د همای په څير طعمه کړه وچ هډوکې

لکه مچ طالب د شهد و شکر مه شه

ځان صدف غوندې و خاورو ته کړه څيرمه

لکه ځګ هسې د بحر په سر مه شه

ډېر عزيز دي موم دلان تر سنګدلانو

ته يو څاڅکې شه د اوښو ګوهر مه شه

حيوان هم په تسبيح د خدای مشغول دی

ته انسان يې له حيوانه بتر مه شه

نفس شيطان سړی وکفر ته وباسه

رحم فهم په ځان وکړه کافر مه شه

ټپ ړانده دي عاشقان د يار له عيبه

ته ټپ ړوند د هغه يار په هنر مه شه

دغه ځای د بيدلانو دی رحمانه

د دلبرو په کوڅه دلاور مه شه