رحمان بابا
هيڅوک مه شه ګرفتار د تورو زلفو
مه اسير شه په کفار د تورو زلفو
هم په شان د تورو زلفو به پريشان وي
هر چې کاندي انتظار د تورو زلفو
د محشر عالم به کله په قرار و
څوک به څه غواړي قرار د تورو زلفو
څو يې صبح د قيامت دميده نه شي
ورځ به نه شي شب تار د تورو زلفو
مګر شمع د سپين مخ شي باندي بله
ګڼه نشته نور انوار د تورو زلفو
تار په تار کا د عاشق د خاطر خونه
چې حلقه شي تار په تار د تورو زلفو
چې تمام جهان يې نښتي دي په دم کې
څوک به څه کاندي انکار د تورو زلفو
زه له کوم يوه کمنده سر وکاږم
کمندونه دي هزار د تورو زلفو
په تندي د محتسب کا دره ما ته
چې پرې راشي دره دار د تورو زلفو
همره زړونه يې پيلي په هر تار دي
چې تسبيح کړ خدای زنار د تورو زلفو
ملک د هند و د حبش يې واره زير کړ
چې پيدا شه هر يار د تورو زلفو
ښامارانو غوندي ګرزي په ګنجونو
نشي هيڅ په زړه کې ډار د تورو زلفو
که به بل مار چيچل په لاس يا په پښو کا
په زره خوله لګوي مار د تورو زلفو
د رحمان تر قلم مښک و عنبر اوري
چې اغاز يې کړ اشعار د تورو زلفو