رحمان بابا
هر نګار چې بې وفا دی نګار نه دی
په ګلزار کې چې ګل نه وي ګلزار نه دی
په تلخۍ د ميو مست خلق مې خوښ دی
دغه کار چې بوی د ګل لري خار نه دی
دينداري دنيا داري دي ځبله لري
ما ليدلی هيڅ ديندار دنيادار نه دی
که روزګار دی په جهان کې عاشقي ده
د دې نور عالم روزګار څه روزګار نه دی
چې تصديق يې په خپل زړه کې محکم نه وي
دا په خوله ظاهر اقرار نه دی
په هر زړه چې د خپل يار د غم غبار وي
دغه ابر د رحمت دی غبار نه دی
چا به کسب بې له عشقه نور څه نه کړ
باري ګنج دی چې هر يو ته اظهار نه دی
معشوقه وفا له هيچا سره نه کا
ګڼه کوم يو د دې رخت خريدار نه دی
د خپل يار وصال د خدای په داد مونده شي
دغه کار مې د هيچا په اختيار نه دی
په رحمان باندې منت د معشوقو دی
دې حسنو معشوقو منت بار نه دی