رحمان بابا
ته شها يې شکر لبه
ګل رخساره سيم غبغبه
په نادرو کې نادره
په عجبو کې عجبه
په جمله و معشوقو کې
بوالعجب يې منتخبه
بې زيوره ښايسته يې
بې ترتيبه مرتبه
دغه داد د الهي دی
يې تالاشه بې طلبه
اب حيات چې حيات موند بيا
ستا د شونډه له سببه
مخ دی سپين تر سپين سبا دی
زلفي تورې تر تور شبه
ستا د مخ عرق دانه و
زينت رانيوله کوکبه
د ښايست مخي دي نشته
تر مشرقه تر مغربه
د وصال مونده دي ګران دي
مګر فضل شي له ربه
چې د رب فضل پرې وشي
هغه خلاص شي له غضبه
دا دولت د خدای په داد دي
مونده نه شي له نسبه
عشق څه هسې علم نه دی
چې حاصل شي له مکتبه
مکتب حال د مذهب وايي
عشق سوی دي له مذهبه
د عاشق مذهب هم دا دی
چې دم نه وي بې مطلبه
ستا د حسن په صفت کې
رحمان ګنګ شه له ادبه