

رحمان بابا
د عاشق نظر په خورد و په خواب نه دی
مراد يې بې د يار له دره بل باب نه دی
ته نظر په خپل هنر په عقل مه کړه
دا اسباب په عاشقۍ کې اسباب نه دی
چې د يار سره حساب د دنيا کاندي
دغه هيڅ په عاشقانو حساب نه دی
چې عاشق په عاشقۍ کې ارباب نه شي
که د درست جهان ارباب وي ارباب نه دی
هر چې يار منع کوي له خپله ياره
دا کتاب د عاشقانو کتاب نه دی
دا حجاب چې نور عالم يې حجاب بويي
دا زما د يار تر ميانه حجاب نه دی
که ثواب دی هم سوی د يار له مخه
ما ګڼلی دغه کار په ثواب نه دی
که ليدلی زليخا يوسف په خوب و
ما په ويښه دی ليدلی په خواب نه دی
صبر ونيسه په مخ کې که مراد غواړې
هيچا کړی دغه کار په شتاب نه دی
رحمان سوال د بوسې کړی دی له ياره
لا يې هيڅ ځني موندلی ځواب نه دی