که مطلب و مدعی د سړي خدای دی

هر هر مړی د ژونديو رهنمای دی

مسافر که په رحلت کې وبله غږ کا

هر اواز يې خوب الود لره داری دی

که سړي و حقيقت و ته نظر کا

ژوندي خلق واړه ناست د مړو په ځای دی

دا خو بخت دی څوک يې سپين و څوک يې تور کړه

ګڼه عين لکه زاغ هسې همای دی

لکه فرق چې د همای و د زاغ نشته

هم دغه دليل د شاه و د ګدای دی

ته نظر د کاري ګرو په کار مه کړه

کار همه واړه موقوف په کار فرمای دی

سالکان چې د جهان تماشا کاندي

له جهانه يې مطلب جهان ارای دی

که څوک خپل دست و پای وباسي له ميانه

خدای پخپله د بې دستو دست و پای دی

په هغه جهان نيکې و بدي نشته

هر مطلب د طالبانو په دا سرای دی

زه رحمان يوازې نه يم په دا کار کې

هيشه د يار په يار پسې وای وای دی