رحمان بابا
چې ويلی مې له تا دی دا حديث
سرنامه د هر انشا دی دا حديث
چې اغاز مې کړ په مدحه د خوبانو
ځکه ګنج بې بهادی دا حديث
په ثنا د دل پسند و دلرباو
دل پسند او دلربا دی دا حديث
لکه باد د صبحدم چې غونچه وا کا
هسې رنګه دلکشا دی دا حديث
چې اوصاف مې د سرو شونډو پکې راوړه
خوږ تر قندو تر حلوا دی دا حديث
نه پوهېږم چې اوبه دي د حياتو
که نفس د مسيحا دی دا حديث
د غونډ ژبو شاعرانو د خولې نه دی
ځکه هسې رنګ صفا دی دا حديث
ستا ومخ ته که څوک شمس وقمر وايي
دروغ نه دی په رښتيا دی دا حديث
که څوک وايي چې چا کړی دا حديث دی
رحمان وايي چې زما دی دا حديث