بد لوی په دني دين و ايمان ولي؟

نه پوهېږې په خپل سود و په زيان ولې؟

هيشه په ځای د شکر شکايت کړې

منکرېږې په عطا د سبحان ولې؟

دربخقلي خدای د هرې چارې نوان دی

په ډېر توان کې خپسر بولې ناتوان ولې؟

مدام اوښي يويوې د رزق له غمه

در ګوهر پر بها پلورې ازران ولې؟

چې په هر ګياه سامان د هر سبا کړې

کور و کر شوې د محشر په سامان ولې؟

هيڅ ګياه له ځايه نه خوځي نم مومي

ته د رزق په طلب مږې جهان ولې؟

چې پخوا تر قضا څخله رضا غواړې

بيهوده په لوټو ولې اسمان ولې؟

په شوند ومره چې د مرګ له غمه خلاص شې

اسان کار دي کړ په ځان باندې ګران ولې؟

غيري مينې دې په زړه باندې انبار کړې

په کعبه کې ننباسې بتان ولې؟

زړه د نفس په پيروۍ در څخه لاړ شه

د خبيث په لاس دې ورکر قران ولې ؟

چې يوسف د حبشي په بها مومي

د مطلوب په بهانه ښندې ځان ولې؟

بد له بدو پښيماني کاندي رحمانه

ته په خپلو بدو نه شوې پښيمان ولې؟