هسې رنګ نعمت راکړی خدای و ما دی

چې هيڅ څير بها يې نشته بې بها دی

يو خو دا چې يې په شکل د ادم کړم

دويم دا چې محمد مې رهنما دی

لاس و پښې و غوږ و سترګې خوله و ژبه

يو صورت مې په څو اسمه مسما دی

اسمان زمکه نمر سپوږمۍ و روښان ستوري

درست جهان مې و نظر ته تماشا دی

شپه و ورځ د ماه و مهر له پرتوه

مخ د زمکې راته درست نقره طلا دی

په شپه مښک په ورځ کافور را باندې ووري

درست صورت مې په کې غرق سر تر پا دی

چې هر دم زندګاني نخښي و ماته

هر نسيم د يار له لوري مسيحا دی

د چمن و سرو ګلونو ته چې ګورم

هرهر ګل راته له ورايه په خندا دی

د ګلګونو ميو ناوې راته ناسته

زنګاري قميص اغوستی د مينا دی

خپلې وينې په ورغوي کې نيولي

هر ساغر د می فروشو جان فدا دی

د ښه رود په غاړه ناست سرود په لاس کې

هر مطرب لکه بلبل هسې ګويادی

چې دا هسې معرفت يې پرې پيرزو کړ

په رحمان باندې منت د پاک مولا دی