بادشاهي لري هر يو غلام د ستا

د خاصانو په ځای ناست وي عام د ستا

پخته کله وي چې لاف د پختګۍ کا

پختګان دي په داخم کې خام د ستا

خو هم هومره يې په ننګ ونام نظر وي

چا چې نه وي اورېدلی نام د ستا

همېشه به له مقامه بې مقام وي

هغه څوک چې لټوي مقام د ستا

څو په خپلو وينو ګل غوندې غرق نه شي

وبه نه ويني رخسار ګلفام د ستا

صبح وشام په هغو خلقو باندې يو وي

چې ارزو لري هر صبح وشام د ستا

بل کلام يې په زړه کله اثر کاندي

چې تر غوږ يې شي شيرين کلام د ستا

فراموش کاندي همه نوري مستۍ

هر چې نوش کاندي باده په جام د ستا

دام دستا د تورو زلفو عالم ګير دی

تنها نه يم نښتی زه په دام د ستا

زه رحمان دعا سلام په هغه وايم

هر چې ما لره راوړي سلام د ستا