رحمان بابا
څو يو ځله يې تاراج په جفا نه کا
يار له هيچا سره مهر وفا نه کا
که يې سر په بوسه ورکړم زه پوهېږم
چې قبول به دغه عجز زما نه کا
چې په خپله رضا تللی ما درزاد وي
هغه هيچېرې د نورو رضا نه کا
څو يې خپله مدعا حاصله نه نه شي
مهرويان په خوله د خضر سودا نه کا
که يې سل ځله دعا کوم په عمر
ګوش و هوش د دعاګوی په دعا نه کا
که اهو نه اتشين پسې وکاږم
لکه سرو له خزانه پروا نه کا
که ارام غواړي رحمان په عاشقۍ کې
دغه واړه ناروا کا روا نه کا