چې پای بند شو د ليلی په اشتياق

مجنون واچاوه و نورو ته طلاق

چې د ميو د مطرب په خوند خبر شو

فراموش کړه صوفي نفل د اشراق

جام د ميو دی يا رقص د خوبانو

په هر ځای چې وبله جمع شي عشاق

په نسيه و نظر نه کاندي بې نقده

که څوک حوري ورته ستايي که براق

چې حاصله د دلبر يګانګي شي

د دويۍ خبرې نه کاندي مشتاق

حرکت له ځايه نه کا لکه شمع

که يې اور د عشق بلېږي په تاراق

هسې خوښ وي د خپل يار په درد وغم کې

ته به وايې چې بادشاه دی د افاق

هسې محوه وي د عشق په ميو ناب کې

چې خبر نه وي په وصل په فراق

لا ظاهر په صورت وي په معنا نه وي

لکه کښلی د لا لفظ وي په اوراق

څو يې تن په کار و زار کې فنا نه شي

نه جار باسي مخ اسونه د عراق

د عراق اسونه کار په اشارت کا

په وهل په کوتل کار وي د ایلاق

چې خدای پوه کړ د بڼو په ځنبل پوه شو

چې پوه نه شو نه پوهېږي په شلاق

که يې سر ځي که يې مال ځي خدای دې نه کا

د طالب او د مطلوب ترميان نفاق

د قسمت پاسي په لاس نيولی ناست يم

نه پوهېږم چې به جفت شي که به طاق

ته چې پند وايې ناصحه و رحمان ته

کاشکې نور کړې هغه کښلی د ميثاق