

رحمان بابا
غم دې هسې غلبه شه پا ما باندې
چې مې ځای نه شي دننه نه دباندې
له زګيروو نه مې نور خلق په عذاب شه
تل د وچو له کبه سوزي تاندي
زه د ستا په غم کې شمعه غوندې ژاړم
ته زما په غم کې صبح غوندې خاندي
زړه مې ستا په لوري هسې اويزان دی
لکه زلفې دې په مخ دې اويزاندي
ما دي ستا د انديښنو په اور کې سوي
د دنيا اندېښنې واړه لکه سپاندي
دا دستور دی چې لوی غم په سړي ور شي
نور غمونه يې همه شي تر پښو لاندې
هر چې ما په نصيحت له تا چار باسه
بيا د ستا په لوري درومي له ما وړاندې
سره لمبه ګوره چې څه کا په وچ ډکې
مخ د يار په رحمان هسې چارې کاندي