تا چې رنګ و ميو ورکړ د لبانو

اور دي پوري کړ په کور د مي خورانو

چې دي جوړه کړه لنده د کږو وروځو

خو به ښکار کړې په حرم د غزالانو

چې دي اسم د زنځير په زلفو کېښود

معطر دي کړ دماغ د ديوانګانو

په رخسار چې دي د خط غبار څرګند شه

سر بلنده شوه فرقه د خاکسارانو

کاږه غشي واړه بيرته ځي له نښي

زه ازار کړم ستا کږو کږو مژګانو

چې زما د يار تر مينځه جدايي کا

کاڼي پريوتي په خونه د بدانو

که مي چري خواست د خدای په در قبلېږي

سوال په زه د عمر کړم د مهوشانو

سور پيزوان دي په سرو شونډو هسې زيب کا

لکه جيم په قلم ښکلي کتابونو

د سرو ټيک دي شهزاده په جبين پروت دي

شينکې خال دي محاصل په بنديوانو

دواړه ليچې دي وکښلی مصرۍ توري

در پوهيږم سر به پرېکړي د خوارانو

ستا له غمه په ځان زړه د رحمان سوزي

لکه شمع په زيارت د شهيدانو