رحمان بابا
چا چې کړي و دنيا و ته اسرې دي
د هغو په سر همه خاوروې ايرې دي
نادان که د دنيا په کار نازېږي
و دانا و ته دا وشتې مسخرې دي
چې بې خدايه محبت کا هغه خلق
نارينه يې واړه خره او ښځې خري دي
و سپين ږيريو و ته مه وايه سپين ږيري
همګي واړه طفلان د ګوارې دي
هسې وايه چې څړۍ دی د زنانو
که يې ايښي په دستار کې قرقرې دي
چې نه فيض نه څه بهره ځني مونده شي
همګي واړه بې فيض و بې بهرې دي
ذخيره د دنيا مه کوه رحمانه
دا همه واړه د خاورو ذخيرې دي