د نرګس تر ګله زه یم څو چندان شوخ

چې په غټو سترګو ګورم ګلرخان شوخ

شوخې سترګې نرګس کوز ګوري له شرمه

چې د باغ په لوري واوړوي چشمان شوخ

په ژاړه مې هسې خود په خندا لاړ شي

لکه پاڼې د ګل ماتې کا باران شوخ

آیینه يې د مخ هسې پر حیا ده

چې نفس يې د نسیم لګي په ځان شوخ

چې وږمه يې د نسیم په رخسار داغ شي

د بوسې په وقت وروړای نه شم لبان شوخ

چې ور واچوي کمند د تورو زلفو

د بازار په ګډېده کا آهوان شوخ

د حیا په ټول کې واوري ږلۍ

په خندا چې راته سپین کاندي دندان شوخ

لکه شوم چې په خوړونکي سپي نازېږي

هسې ښه اېسي د ترکو رقیبان شوخ

د حمید له نام و ننګه سره څه دي

چې يې یار شه لالچي، مشت و ګرېوان شوخ