...

عبدالحمید مومند

سر زما سرکوزي نه مني د تاج

ګڼه تاج زما و سر ته دي محتاج

تاج و تخت چې ګدایان شړي له دره

بادشاهانو څخه اوسي لا علاج

زه يې خر د ډېرانه ګڼم په حال کې

دا چې ناست دي بې پروا په تخت و راج

سلطنت جلب د فقر نیوی نه شي

نه خوري ډب په یو کک بحر مواج

پټ پرهر ظاهروي د زړه په مخ کې

څوک چې خوله بېرته کوي په احتیاج

هر آرزو دننه وساته په زړه کې

دا به شي سبا وزر ستا د معراج

قناعت له ډېره غمه سړی خلاص کا

اچاوه په خرابه نه شي خراج

هر خاکسار چې خاکساري نه کا ښه نه کا

هر څوک ښه ایسي په خپل رسم و رواج

درویشي و تاج و تخت و ته زوال خوري

تخت و تاج و ته زوال تاخت و تاراج

له ترو و ترخو تریو ترېخ مه شه حمیده!

په دا زهرو اموخته لره مزاج