مهرویان کله خپلیږي ټول د چا

تر سپوږمۍ چاپېره کیږي شپول د چا

که وفا کا، که جفا خپله رضا کا

په خوبانو بالا نه دی بول د چا

عشق د عقل په تدبیر چلاوه نه شي

په دې ناوې نه جوړېږي پسول د چا

چې بادشاهه زلیخا يې کړه ګدایه

پرې به نږدي په ځای مینه قول د چا

خدای مې سر بې سر درده د عشق مه کړه

په دعوه کې دې پرې نه وځي خول د چا

د سپوږمۍ په دود به مات سبا په سر کا

که نن ډک کاندي فلک کچکول د چا

غم د هجر کړم په وصل کې ناښاده

په شربت کې خاورې مه شه ګول د چا

لکه غم د هجر زمول زما ځواني کړه

خدای دې هسې ځواني نه کا زمول د چا

عاشقي به يې آخر تر بڼې سپک کا

که وي دروند تر کوه قافه تول د چا

څو مجنون غوندې وحشي په طبع نه شي

مه شه سر د عاشقۍ په چول د چا

له وهلو به يې شرم څوک په څه کا

چې په غاړه يې شي د مینې ډول د چا

خوښ د عشق په آه فریاد اوسه حمیده

په سحر سحر ږغېږي ډول د چا