صدیق
په چمن کې چې پيدا شي ګل بې خاره
دا لطاف موج وا لا کا تر ديواره
زرغونه پرې تر قيامته شکر وايي
زمکه تير چې ستا قدم شي پرې يکباره
چې د عشق وښار ته تل بې دست وپا وي
مخ د غم په وهل سور غواړه له ناره
په نامه دې د کار ساز بولم کار سازې
دا د رسي مې په فرياد وکړه داداره
کريمان په کرم سر ښندي رښتيا دي
سر هغه دی چې نن تير شو له دستاره
د بهشت په يافت به شکر صديق نه کړم
اړ به څه د مين زړه دی بې ديداره