کامګار خټک
چې
له تا نه نسيم راشي
غونچه زړه مې باندې وا شي
ته
چې شونډې را باندې کېږدې
روح دې جام و خولې ته راشي
يو
زمان له ما همدم شه
که دې څه زړه سوی په ما شي
چې
د مخ په جام کې څير کا
په سجده ورته مينا شي
راشه
ژر د سبا باده
چې ګلونه په خندا شي
ګل
پري څيرې پيراهن کړ
چې بلبله په نوا شي
د
ګل پاڼې ورته بويه
چې کفن د خوار بورا شي
په
بهار د ګل طبق ته
بلبلانو ته صلا شي
وصل
شته دی د دلبرو
جدايي پسې بلا شي
چې
غمجن زړونه فرياد کا
اسمان زمکه په ژړا شي
کامګار
هسې کړ غمونه
لکه اور چې بل په چا شي