کامګار خټک
بهار
بيا د دې چمن په آرايش دی
هر يو ګل يې بيا په نوي نمايش دی
د
هجران محنت پرون راباندې تير شه
شکر شکر نن د وصل آسايش دی
زه
او يار مې او مطرب ګوشه له خلکه
په دا ميان کې د رقيب څه ګنجايش دی
په
بهار توبه حرامه ده له ميو
دا د پير مغان و ما ته فرمايش دی
ساقي
صاف يې کړه په جام د صافو ميو
چې په زړه کې مې د غم څه آلايش دی
لاړ
به نه شم په ژوندون د يار له کويه
ما ليدلی په دا ور کې کشايش دی
که
و درو ته د خپل يار کولی کامګار
په خندا څه قهر نه دی آزمايش دی