کامګار خټک
نه
به څوک بې ناچارۍ مين پريږدي
نه به روح په خوشحالۍ بدن پريږدي
د
خوبانو د مخ هسې رنګ جذبه ده
چې سيماب يې په طلب کې وطن پريږدي
د
يوسف غوندې به څو ځنې بيرون که
که د زنې چاه ته زلفې رسن پريږدي
که
د زلفو د بوی چين په جبين ورشي
له هوسه به هوسيه ختن پريږدي
که
ستا مخ يو ځله وويني په سترګو
بت پرست به نور سجود د وثن پريږدي
په
خاطر به مې بيغمه قراري شي
که مې سترګې د خوبانو ديدن پريږدي
که
دې وليدې سرې شونډې جوهربانو
په ياقوت پسې به تله د يمن پريږدي
که
دلبر په دا ښايست لاړ شي چمن ته
د خوبۍ دعوې به ګل د چمن پريږدي
د
دې دور د وګړي دا عادت دی
چې دارو کيږدي په روغو دردمن پريږدي
د
وګړي له اندوهه ورتلی نه شم
لکه څوک د مار له ويرې مخزن پريږدي
د
هيچا په نل دا هسې ګومان نه و
چې په خوشې بيابان پدمن پريږدي
بده
برخه په دنيا د زاغ نصيب ده
چې مردارې لره درومي ګلشن پريږدي
په
خاطر به يې قراره قراري شي
که کامګار د ښايسته وو ديدن پريږدي