چې له ځانه خبر نه دی څه خبر دی له جهانه
 چې تنها په لارې درومي څه يې کا دی له کاروانه

ساقي هسې پياله راکړه چې په څښل يې لايعقل شم
 د خوښۍ د ناوې عقد فلک وکړ له تاوانه

د ديدن په مصر کې  مې زليخا د زړه ړنده شوه
 ښايسته يوسف به کله را روان شي له کنعانه

تمامي عمر مې تېر شو د وصال په انتظار کې
 چې طالع مې مدد نه که څه ګيله کړم له آسمانه

دا دستور دی تل ګنجونه خښول په ويرانه کې
 ځکه ما د عشق و ګنج ته وداني کړه د زړه ورانه

نه تنها کامګار سجود کا ستا د ورځو ومحراب ته
 د ترسا ميني ترسا کړ خبر واخله له منوانه