کامګار خټک
چې
د عشق په لار روان شوم له اوله
عشق کتاب د جنون راکړ چې دا لوله
له
ازله خدای زما په نصيب خار کړ
د ازل بخره اوس څرنګ کړم بدله
خود
له ښکليو توبه وکړم بيا کړم ما ته
عشق کړ واړه زما قول بې عمله
په
باران زما د اوښو نه سړيږي
چې لمبه د يار د مينې شوه رابله
خوب
خوراک صبر آرام يې ځنې يووړ
چې په زړه باندې مې راغله د عشق ځله
که
لايق ستا د خوږو د لبو نه يم
يادوه مې په ښکنځلو کله کله
چې
د عشق په بيابان ګرځې کامګاره
مجنون نه دی روغ وتلی له دې ټله