کامګار خټک
په
آزار د مظلومانو مايل مه شه
له لوګي د سويو زړونو غافل مه شه
د
ټوپک د تورې غوڅ به څښتن روغ که
مسلمان د آه په غشي ګایل مه شه
که
آزار د مسلمان د چا مطلب وي
دا مطلب يې تر قيامته حاصل مه شه
هسې
خوی کوه چې نور عالم دې ستايي
ته په خپله د خپل ځان په ستايل مه شه
په
جهان بده خواري نه شته تر سواله
که دې زده له خپله پلاره سايل مه شه
ستا
د حسن باد زما په زړه کې ليک شول
دغه نقش مې له خاطره زايل مه شه
څو
دې روح په تن کې شته دی اې کامګاره
يو ساعت د دين له چارو کاهل مه شه