کامګار خټک
مګر فصل د بهار دی چې عالم سبز و خرم شو
باوصال د ګلعذار دی چې په عيش جان همدم شو
د
وحدت ساقي له مخه نقاب لرې کړه ځکه
ده جام سره يکسان شول قطر بحر همدرهم شو
د
خليل غوندې راووزه په نن شپه د تن له غاره
ګوره نور د حق رخشانه له ذراتو د عالم شو
چې
د عشق بحر په موج شو په باران وجود وريځ شوه
په چا راغله لوی سيندونه په چا باندې لږ
شبنم شو
هر
ساعت هزار موجونه تويوي په کام د زړه کې
له دغه سينده چې څاڅکی په نصيب د عرش اعظم
شو
ملايک
يوې قطرې ته تشنه لب لکه صدف دي
په زرګونو دريابونو مخموره خاک د آدم شو
کامګار
څيرې پيراهن کړ لکه صبح په تن باندې
د وحدت آفتاب طلوع که اوس هنګام د صبح دم
شو