کامګار خټک
بيا په سرو ګلو ښایسته شو چمن
ريز ساقي بجام راج کهن
زر مې دماغ کړه په شرابو سيراب
چند را نی ز زهد خشک سخن
د عقل پېټی په سر کله تلی شي
در رهی عشق صد بلا وسخن
ته يوسف طوره کړه شاهي د مصر
بې تومن روز و شب به بیت حزن
واړه موجود دي ستا د مخ په باغ کې
لاله و سنبل و بنفشه سمن
ربه زر راکړه بيا وصال د حبيب
ور نه جانم همی رود از تن