کامګار خټک
زه
په عشق کې د خوبانو، تېر تر سر يم
پروادار کله په زيان د سيم و زر يم
چې
دلبر مې ښايسته لکه ليلی دی
ځکه زه لکه مجنون په صحرا سر يم
ستا
د مخ مانند مې و نه ليد په دور
ګرځېدلی په هر ملک په هر کشور يم
چې
مې اوښکې لارې لارې په مخ درومې
نور څه نه دي ستا د خيال نهال پرور يم
چې
د تا د ترکو سترګو دا مستي ده
چې تر اوسه ژوندی ګرځم بختور يم
چې
د عشق د مزري بريت مې په زړه لک شه
زيړ لرزان لکه آفتاب د مازيګر يم
د
کامګار د مينې راز به څرنګ پټ شي
چې دايم مې وچې شونډې، لېمه تر يم