کامګار خټک
چې
د ښکليو د زنخ په هوس تللم
حق ناحق به په کوهي کې پروتلم
د
خوبانو مخ که بلې لمبې نه وي
زه به ولې په آتش داسې سولم
چې
ابرو د دلبرانو خدای ليندۍ کړل
د مژګانو په ناوک يې وويشتلم
د
محنت ډکې پيالې په عاشقۍ کې
هر نفس يوه کښيږم، بله اخلم
نور
عالم له هغه تښتي په ملکونو
زه په زور ورځم د غم په خونه ملم
د وصال خضره رماد شه چې ترې خلاص شم
او که نه وي سيند د وښکو ډوبولم
رقيبان
دې زما هيڅ ښادي وزر کا
چې دا هسې د آهونو غشي ولم
په
مسجد کې ته مقيم اوسه زاهده
زه ساقي و ميخانې ته وبللم
زه
کامګار په عمر نه وتم له کوره
خپلې مينې در په در وګرځولم