کامګار خټک
چې
ليمه د يار په پښو باندې مښی نه شم
ځکه مخ ته يې له شرمه کتی نه شم
که
مې ګل چراغ د سترګو شي ډېر خوښ يم
چې د ښکليو د مخ خط پرې لوستی نه شم
د
غم سيخ مې هسې وخوت له ځيګره
د آسيا غوندې له کوره وتی نه شم
اوښکې څرنګ کړم په سترګو کې حصارې
په تالاو کې ځايه ولې ندی نه شم
آينه
د نور له تا به اور اخلي
سترګې ځکه ستا و مخ ته نیوی نه شم
که
زه نه يم ستا د مخ په آتش سوی
لکه سيند به ستا تر سره لوګی نه شم
زه
ژوندی د يار په مينه يم ناصحه
ستا په خوله له ځانه ګوتې راښکی نه شم
زه
کامګار د مهرويانو له فراقه
لکه نوې مياشت نرې شوم لیدی نه شم