که د تا د سترګو مينې بيمار نه کړم
 شپه او ورځ له درده ولې قرار نه کړم

ستا د حسن ګلستان نه تازه کيږي
 څو روان پکې د اوښکو جویبار نه کړم

که نور ستا و کور ته راشي هله وايه
 که په کاڼو يې دستور و سنګسار نه کړم

دواړه سترګې به ترې نه کړم ښکته پورته
 څو خالونه کسي ستا د رخسار نه کړم

نمونځ مې نه شي ستا د ووځيو په محراب کې
 څو په غاړه ستا د زلفو زنار نه کړم

که په وار سره وصال د يار مونده شي
 له ما صبر مينې رانيو، وار نه کړم

که د مخ شمع ښکاره کړې ګومان مه کړه
 چې پتنګ غوندې په ځان ځنې زار نه کړم

ستا د مخ خيال مې په غم له دله يوسي
 که چاپير تر ستا د زلفو ښارما نه کړم

که جفا کړې که وفا کړې واک دې خپل دی
 هيڅ مانه له تا دلبره کامګار نه کړم