کامګار خټک
په
يوه نګاه مې زړه دلربا يووړ
هيڅ عجب نه ده که خس کهربا يووړ
د
پتنګ قصاص څوک نه غواړي له شمعې
څه شو يار که له ما زړه په خندا يووړ
هغه
زړه چې وي خالي له محبته
د حباب په څېر ښکاره شو دريا يووړ
زړه
مې ستا له مستو سترګو هسې مست شو
چې د زلفو جيل ته ترکو په شا يووړ
چې
په مښل يې ړندې سترګې بينا کيږي
د قدم خاورو يې آب له طوطيا يووړ
وېرېدم
که ستا د زلفو له زنځيره
دا ځيرک مارغه و دام ته قضا يووړ
دا
ستم چې مې ستا وړی دی درست عمر
ناروا شه چې که يوه لحظه چا يووړ
ډېرو
ښکليو مې په زړه د ښکار هوس که
ستا د سترګو باز تر واړو په خوا يووړ
ستا
د وروځو محراب هسې رنګ دلکش دی
چې حضور يې د نمانځه له پارسا يووړ
نيمې
شپې مې کوی ته مه راځه کامګاره
په نارو دې خوب له سترګو زما يووړ