که مونده شي يار په سر
 سر مې زار شه تر دلبر

چې وصال يې د يار بيا موند
 هغه کس دی بختور

لوی دولت لرم په عشق کې
 اوښکې لعل ګوهر نه زر

هر ګزنه وينم په ځان کې
 بې له عشقه بل هنر

شپه د هجر شوه درازه
 مخ ښکاره کړه لکه نمر

ستا غلام يم بيا په څه
 شوې له مانه مرور

ستا د مخ له شرمه پټ شو
 په وريځې کې قمر

چې يې بوی د زلفو راشي
 تمام ملک شي معطر

خال د يار د وروځو ګوره
 خطيب ناست دی په منبر

ستا تر قده پورې هيڅ دي
 د بوستان چينار عرعر

ما و نه ليد په جهان کې
 بل د تا غوندې بشر

تل زاري کړم که مې خدای که
 ستا له وصله بهرور

کامګار ځان تر ياره زار کړه

 که يې نه دُر له ګوهر