عبدالقادر خان خټک
چې
دا هسې هوښياري کړې مجنون نه یې
لا په مخ د ښایسته وو مفتون نه یې
بيا
به نه مومي وصال د الف قدو
چې په مينه کې یې خم لکه نون نه یې
ستا
په سترګو مې سوګند دی خپله ياره
چې يو دَم مې له خاطره بېرون نه یې
د
رقيب ویل اثر درباندې وکړ
مهربانه نن په شان د پرون نه یې
عاشق
شوی په چا نه یې معلومېږې
چې په غم د عاشقانو محزون نه یې
په
جذبه مې د عشق وڅکولی ځان ته
ما موندلی په تعويذ په افسون نه یې
څو سختي د زړه لرې عبدالقادره!
هومره تاو د عشق له غمه ځنې ستون نه یې