عبدالقادر خان خټک
صدقه
شمه ساقي ستا تر پيالې
چې دې خلاص کړم د جهان له کشالې
چې
ډېر ډېر د جدایۍ له غمه ژاړم
په رخسارو کې مې سازې شوې نالې
په
يارۍ کې به هاله صادق باله شي
که تر مرګه د يارۍ پت وپالې
يار
هغه چې په محنت کې ياري وکا
ډېر ياران دي په ساعت د نوالې
محبت
د عاشقانو عظيم کوټ دی
پروانه کا د پېغور له اټالې
ساحران
یې د چشمانو دين ايمان وړي
سحرګر که زړونه وړي د بنګالې
په ښکاره نارې وهه عبدالقادره!
په خاطر کې به څو غم د عشق ګالې