عبدالقادر خان خټک
مخ
په بيدي بيديا وينو ژړلی
د صحرا د ونو پاڼې پټ خوړلی
چې
له دوره د څښتن ورتلې بل لور ته
لکه سپی په کاڼو لوټو یې شړلی
د
جهان په خوږو هيڅ غرض مه وی
کل ترخه مې د خوږو غوندې نغرلی
د
حرص د سپي غاښ مات په قناعت شوی
په زنځير یې بيا د صبر و تړلی
عاقبت
به هر بادشاه په ايرو پريوځي
که ملنګ وي په سپېرو ايرو لړلی
په
مانوم د بادشاهۍ مه وی پورې
خوشامد مې مه کړې چا، تل یې زيرلی
هر
ظالم به د دوزخ په اور کې ويني
لکه سپی په زنځيرونو څکړلی
هرکاره به بهادر شاه چيری خبر کا
حال عبد القادره مه وايه سپړلی