عبدالقادر خان خټک
چُو
زلف عنبرين را پيچ و خم کردی کرم کردی
دلم را از سرِنو بند غم کردی کرم کردی
چو
بکشو دی نقاب از رُخ نمودی عارض زيبا
شب اندوه مارا صبح دم کردی کرم کردی
بحمد
الله چون قتلم را بديګر کس نه فرمودی
سرم را چون بدست خود قلم کردی کرم کردی
برویې
عاشقان زار عمرت در فزون بادا
جفاها ګفتی وجور وستم کردی کرم کردی
سراسر محنت و غم بد در ملکِ وجود ما
چو بازم ساکن ملکِ عدم کردی کرم کردی