عبدالقادر خان خټک
که
ښيرې کا که ښکنځلې هر چې وایي
هيڅ مه وايه ښایسته ده، باندې ښایي
د
بهار په وخت هم دا وايه مطربه
چې په کښليو مينه نه ښایې نه پایي
حلقې
یې انتظار دي و دیدن ته
ګوره مخ به دلبر کوم يوه ته نمایي
هر
مارغه د دې چمن پخپله ژبه
ستا ثنا کا ستا صفت کاندي تا ستایي
په دنيا به مينه څه عبدالقادر کا
چې آخر یې خواه ناخواه ورځنی بيایي