عبدالقادر خان خټک
چې
د بخرو ويش په ورځې د ميثاق شه
د چا وصل په نصيب د چا فراق شه
د
آشنا له لوريه خط را لره راغی
بيا مې اور په زړه تازه د اشتياق شه
خدايه!
نور د يار بيلتون راښکاره نه کړې
د زړګي قوت مې کم طاقت مې طاق شه
هر
محنت چې یې په عشق کې وو څکولی
هم هغه سبب د قرب د عشاق شه
د
ليدو لذت یې څو دی نه پوهيږم
چې په ياد مې یې دا هسې خوږ مذاق شه
چې
د نس په نغښته درومي زړه آزار کا
و دوزخ و ته تيار شي هغه عاق شه
د
عقبی د ناوې عقد ځکه ګران دی
چې یې مهر هم د دې ناوې طلاق شه
ځان او زړه عبد القادر در له يار يووړه
نور حساب به ځنې څه غواړې بې باق شه