عبدالقادر خان خټک
بې
ما څوک زما له ياره مومي حظ
ړانده کله له ګلزاره مومي حظ
د
يار مخ دی منور د خدای له نوره
کافر کله له ديداره مومي حظ
فقيرانو
ته ښکاريږي سرې سکروټې
دنيادار که له ديناره مومي حظ
طالبان
د دنيا سپي، دنيا مرداره
سپي هر کله په مرداره مومي حظ
نس
مګس رياضت اور ورځني تښتي
زړه پتنګ، پتنګ له ناره مومي حظ
په
مجنون د هلکانو کاڼي ګل دي
څو یې وولي، هومره واره مومي حظ
د
آزار قدر د نورو څخه نشته
عاشقان دې له آزاره مومي حظ
خاص الخاص عبدالقادره پرې پوهيږي
عام به څه ستا له اشعاره مومي حظ