عبدالقادر خان خټک
زه
دې تل وينم وزان د سحر باده
په مقدم دې شي سينه د غمژن ښاده
چې
یې لاس د دلاسي په تندي کيږدي
قراري د بيمار وشي له فرياده
نه
تنها فیض نثار کړي په ګلونو
لا خارونه اميدوار دي ستا له داده
په
ښه بوی د باغ ګلونه معطر کړي
په نفس کړي د غنچې غوټی کشاده
ستا
په راغله د باغ ونې زرريزي کا
سروه ته د بار له باره کړي ازاده
پرورش
د بهره مندو بوټو وکړي
بې بهرې بوټي وکاږي له بنياده
چې
ترمنځ د قاصدانو لارې بند شي
پيغام يار ته د يار راوړي له هېواده
و يعقوب
ته دې خبر د يوسف راوړ
نامزاد دې هم آغوش کړ له مراده
د
وصال په زيري هسک عبد القادر کړه
پريیستلی دی هجران له اده باده