عبدالقادر خان خټک
په
ازل یې چې د بدو دی سرشت
خواه ناخواه به هغه کا کارونه زشت
په هر چا باندې شوه خپله لار
آسانه
څوک په لور د کعبې ځي څوک د کنشت
په
خندا په هوس تله شي و دوزخ ته
په ژړا، په غم په لوري د بهشت
ښه
وينا په وخت د لَو پاخه دهقان وي
«هر کس بد رودَ آخر هر آن چې کشت»
زاهدان
چې بهشت غواړي و عارف ته
دوی غليدلي هلکان دي د دربشت
پريشاني پرې همېشه تاثير کوينه
زما ستا د زلفو يو دی سرنوشت
د
مقصود په لوري ځه عبد القادره!
که په رو د نقشبندیې که د چشت