عبدالقادر خان خټک
په
يوه نظر چې وکړي ساقي ما ته
هغه دم مې صد ساله توبه شي ماته
د
فراق لمبو مې ننه لړمون وسوه
آرزو یې مې شي هر ګوره ستا و ما ته
عاشقي
مې مادرزاد خوی و خصلت دی
دا خصلت مې خدای ورک مه کړه تر مماته
روح
په مثل د آدم قالب حوا دی
فرزندان یې څوک شول پلار ته څوک
اما ته
چې
عیسی د تعلق له باره خلاص شو
د تجريد په پرونو ورغی سماته
عاقبت به مجاز واړه حقيقت شي
اشارت دی جو فروش ګندم نماته
پکې
بند په دواړو پښو عبد القادر شو
خلاص دې نشي ستا د مينې له حماته