څه مزری کړه زمانې د تماشو

ننوځي يې په غار ګیدړ پيشو

بې انصافه زمانې د ګل په پاڼو

څرنګ و اورول کاڼي په رشو

چې پخپلې ناترسۍ فلک راشي

ولي کاڼي په پجه کې د شیشو

هغه سر کا زمانې د سپو د لوبو

چې يې نه واهه مزری پل په ورشو

د فلک په خرخښو ونښته لاړه

چې جهان يې وېرېده له خرخشو

چې د اوسپنې چڼې شوې پرې چیچلې

خدایزده پڅ کړل هغه غاښ کومو ترشو

هغه اور د کوم مظلوم په اوښو مړ شه

چې يې لرې غر و سم سوه پلوشو

د لړم په څېر به سپک ومري بې قدره

هغه څوک چې يې څوک ژاړي له لشو

د حمید شعر دېوان کړ سخندانو

ګڼه نه به و چا کښلی په حاشو