چې پرون پرې غږېده سندرې ډول

نن يې وار دی په ژړا و په اشول

دا نیمګړی داد امداد ګوره د دهر

چې یې دا هومره بقا وه ملامول

سیده جام د خوښۍ نه وي په خوله ایښی

بیا ایرې د درد و غم کا پکې ګول

په نګار دمکار د هر غلط مه شه

په بد رنګې ناوې پروت وي زري پسول

دروېزه له دروېز ګره ناکسي ده

د فلک کچکول ته مه نیسه کچکول

چې د دور دا کږې کینې پرې شته دي

کوه قاف دې نه نازېږي په خپل تول

عاقبت به د تقدیر چینه در واوړي

که اغزي کړي د تدبیر له ځانه شپول

مرګ د لوی د هلک زوی برار نه دی

چېرته ورکه د ټوپۍ چېرته د خول

چې رښتینی سیده صاف نه وي حمیده!

بولي بولي عاقلان دا هسې بول